Wie ben je?

In het begin van De wereld van Sofie vindt Sofie een mysterieus briefje in de brievenbus met daarop de vraag “Wie ben je?”. Dit zet haar aan tot nadenken over wie en wat ze is.

 Ze ging op een keukenkruk zitten met de geheimzinnige brief in haar hand. ‘Wie ben jij?’
Maar dat wist ze toch wel. Ze was Sofie Amundsen natuurlijk, maar wie was dat? Dat wist ze eigenlijk niet zo precies.
Als ze nou eens heel anders had geheten? Anne Knutsen bijvoorbeeld. Zou ze dan ook iemand anders zijn geweest?
Toen herinnerde ze zich dat haar vader haar eerst Synnøve had willen noemen. Sofie probeerde zich voor te stellen dat ze haar hand uitstak en zich voorstelde als Synnøve Amundsen, maar nee, dat ging niet. Het was steeds een heel ander meisje dat zich voorstelde.
Ze sprong van de kruk en liep met de wonderlijke brief in haar hand de badkamer binnen. Ze ging voor de spiegel staan en keek zichzelf in de ogen. ‘Ik ben Sofie Amundsen,’ zei ze.

Dit fragment was mijn inspiratie om mijn studenten de opdracht te geven om me een brief te schrijven waarin ze moeten antwoorden op de vraag: “wie ben je?”. Wat dat betreft, ik haal wel meer inspiratie uit De Wereld van Sofie, het blijft een geniaal boek.

Het eerste doel was om ze aan het nadenken te zetten over wie ze zijn. Meestal antwoorden ze het hun verhaal, waar ze vandaan komen, wie hun familie is, hoe ze God hebben leren kennen, waarom ze theologie studeren en wat hun dromen zijn.

Hun verhaal

Mijn tweede doel van de brieven was om mijn studenten beter te leren kennen. In de klas is meestal niet echt de ruimte om hun achtergrond te leren kennen, maar juist dat maakt dat ik de lessen beter op hun wereld kan laten aansluiten.

Sommige van hen komen uit grote familie, van 10 of meer kinderen, anderen komen uit gescheiden families. De meesten hebben een eenvoudige tot heel eenvoudige afkomst. Een jongen vertelde vrolijk dat hij van een Quechua context komt, en dat hij eerst de bijbelschool gedaan heeft voor hij naar het seminario kon komen. Een meisje vertelde dat ze voor een christelijke radio werkt.

Een van mijn oudere studenten heeft een zwaar auto-ongeluk overleefd. Na afloop van een christelijke conferentie waren ze onderweg naar huis maar de auto reed van de weg af in een ravijn en kwam 200 meter dieper tot stilstand. Hij was de enige overlevende. Voor het ongeluk was hij een succesvol architect die het goed voor elkaar had. Na zijn ongeluk besloot hij zijn leven om te gooien, hij vertelde “wat betreft de wereldse maatstaven heb ik een geslaagd leven gehad, nu is het tijd om een geslaagd leven te leiden in Gods ogen.”

Hun dromen

Ik vind het ook geweldig om hun dromen te leren kennen, waarom ze theologie studeren, wat ze graag willen bereiken. Een jongen vertelde dat hij veel twijfels heeft, een ander vertelde dat hij geen idee heeft wat hij met zijn leven aan moet, verschillende vertelden dat ze graag zendeling wilden worden. Als ik hun dromen ken, kan ik daarop inspelen of hen daarin motiveren.

Soms hoor ik kritiek op het seminario en de studenten, dat ze daar alleen maar studeren om een partner te vinden, en misschien klopt dat ook wel voor sommigen, maar het hart van velen van hen zit beslist op de goede plaats!