Hoewel sommige dingen overal hetzelfde zullen zijn, heeft elk land en elke cultuur zijn eigen stijl als het gaat om geboorte en bevallingen, tijd om er wat over te schrijven. Hierbij deel 3.

Goede raad

Ik vermoed dat je nergens kunt ontsnappen aan alle goede raad en ongevraagde tips die iedereen over je uitstrooit op het moment dat ze horen dat je zwanger bent. Dingen die je totaal niet mag doen en eten, of juist weer wel. Aangezien ik dit aan zag komen besloot ik me zo min mogelijk te ergeren aan alle goedbedoelde bemoeizucht en reageer ik meestal met een dankjewel, terwijl de goede raad mijn andere oor weer uitvliegt. Dat werkt vrij goed. Tussen alle goed raad waren er een paar die me op zijn gevallen (de rest ben ik vergeten).

Als je gaat koken moet je een kussen voor je buik doen zodat de baby het niet te warm krijgt.

Het is ook totaal niet goed voor de baby als je schreeuwt tijdens de bevalling, dan krijgt de baby zuurstofgebrek. Ik weet niet of dit een samenzwering is van dokters is die niet van schreeuwen houden of dat er serieus wat achter zit, maar vooralsnog vermoed ik het eerste.

Fietsen als zwangere vrouw schijnt totaal niet te mogen. Toen ik bij iemand peilde of ik een fiets kon lenen om tijdens de autoloze zondag naar de kerk te kunnen gaan (te voet was me net iets te ver), kreeg ik een zeer geschokte reactie. Ik, als zwangere vrouw zou niet meer op een fiets mogen zitten. Toen ik lachend antwoordde dat fietsen toch prettiger was dan lopen omdat je dan je eigen gewicht niet zo hoeft te tillen, kreeg ik een hoofdschudden als antwoord om zoveel naïviteit.

Bijgeloof

Het meest verrassende taboe was toen ik met een paar mensen van de kerk naar een begraveniswake wilde gaan. Ik werd bezworen dat je als zwangere vrouw niet naar een begraveniswake mag gaan. Ik was niet zeker of dit taboe op bijgeloof of op hygiënische gronden gebaseerd was dus ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen. Na later navraag bleek dat het taboe ontstaan is doordat men bang was dat de geest van de overledene in de ongeboren baby komt, of iets van dien aard. De reden is vergeten, maar het taboe is gebleven.

Een tragisch bijgeloof is dat een kindje met het syndroom van down als straf wordt gezien als de vrouw tijdens de zwangerschap vreemd is gegaan. Veel kinderen met het syndroom van down worden daarom niet geaccepteerd en achtergelaten. De schuld wordt vaak op een verwisseling in het ziekenhuis geschoven. Hoewel niet iedereen hier meer in gelooft blijft een kindje met het syndroom van down een groot taboe.

Een ander bijgeloof dat ik laatst hoorde was dan weer grappig, als de navelstreng om de hals van de baby zit, komt dat omdat de moeder teveel heeft gebreid tijdens de zwangerschap. Aangezien ik liever haak moet er dus geen enkel probleem zijn.

Alles goed en wel, dit zijn de tips die mij zijn bijgebleven, maar ik vermoed dat niet alleen hier grappige of vreemde tips worden gegeven. Welke “goede raad” is jullie het meest bijgebleven?