Mezelf misbaar maken

Voor het semester begon ging ik een paar keer bij de rector langs, gewoon om zeker te zijn dat ik dezelfde vakken kon geven. Vorig jaar hadden ze bedacht dat ik misschien niet terug zou komen, en hadden mij dus niet ingeroosterd. Gelukkig was dat goed gekomen, maar ik wilde graag een herhaling van soortgelijke toestanden voorkomen.

Een van die keren was de rector met het rooster bezig en vertelde me dat het dit semester lastig was om voor alle vakken een docent te vinden. Een van de andere zendelingen die normaal gespoken lesgeeft is al voor een jaar terug en het is onduidelijk wanneer hij terug komt. De andere zendeling gaat dit jaar met verlof, net voor het eind van het semester. Hoewel zendelingen een grote hulp zijn voor het seminar, onder andere omdat ze ons geen salaris hoeven uit te betalen, zijn de verlofperiodes erg lastig voor de continuïteit.

Volgend jaar is het aan mij om op verlof te gaan. Tot nu toe heb ik dat altijd in de zomervakantie kunnen doen, waardoor er geen problemen optreden. Voor de komende keer ben ik niet zeker of dat gaat lukken. Als Diego weer de vakantieclub wil organiseren moeten we in december gewoon nog hier zijn. Ik vermoed dus dat komend jaar ik niet het volledige semester aanwezig kan zijn en daar wilde ik graag op anticiperen (ik ben het vooruitdenken nog niet helemaal verleerd).

Daarnaast is een belangrijk principe in de zending om jezelf misbaar te maken. Het is niet verstandig als een kerk of een project afhankelijk zijn van een zendeling. Het gevaar daarvan is dat het project stopt als de zendeling vertrekt. Het seminar is beslist niet van mij afhankelijk, met of zonder mij gaat het gelukkig gewoon door. Maar ik vroeg me af wat er zou gebeuren als ik vertrek.

Ik vrees dat op dat moment het seminar een nieuwe docent zoekt en deze de titel van het vak te horen krijgt. Er is geen vooraf opgesteld programma of doelstellingen voor elk vak dus meer dan de titel zal hij waarschijnlijk niet krijgen. De invulling hangt helemaal van de docent af. Voor mij was dit heel lastig toen ik net begon met lesgeven. Afgezien van de uitdaging van het Spaans, moest ik zelf alles uitvinden.

Ik zou graag mijn opvolger besparen dat hij het wiel opnieuw zou moeten uitvinden. Ik bedacht me daarom dat ik iemand in kon werken zodat diegene mijn lessen over kan nemen af ik er niet ben. Ik had ook al iemand in gedachten: Noemi. Zij is een oud –studente en werkt nu in de bibliotheek van het seminar. Maar de vraag was hoe ik dit idee subtiel kon aankaarten én kon peilen of Noemi wel interesse had in lesgeven.

Dus toen ik bij de rector op kantoor zat en hij met zijn handen in het haar zat om het rooster rond te krijgen vroeg hij half wanhopig aan mij of ik niet ook weg zou gaan dat jaar. Ik kon hem gelukkig geruststellen. Maar ik vertelde wel dat ik volgend jaar waarschijnlijk (DV) op verlof zou gaan en dat ik wat had nagedacht over een oplossing. De rector was direct voor mijn idee te vinden en ging die middag nog met Noemi spreken. Noemi was helemaal enthousiast over deze mogelijkheid en zei direct ja.

Oftwel, dit jaar heb ik een assistent en volgend jaar kan ik gerust met verlof gaan!